Op het strand van Demosthenes.

Iedereen die dit blog volgt weet dat de universiteit gesloten is. Om mijn dagen bezig te houden ben ik naar de plaats waar Demosthenes zijn retoriek beoefende gegaan. Tegenover de zee heb ik mijn tweetalige boek van sprookjes van Grimm genomen en ik begon het luid te lezen.

Het eerste verhaal was diegene van Aschenputtel. Ik probeerde alle worden met de beste wijze uit te spreken. Maar tussen Nederlands en Duits zijn er veel verschillen. Ten eerst is "V" "F" uitgesproken, terwijl "W"  "V"word, maar "F" blijft "F". De g is hard, en ik spreek het altijd zacht uit voor de perfectum. Maar de moeilijkste zijn niet de letters, dat is de  Umlaut die alle klinker verandert. Ä is e, maar Äum is Oïm en zovoort en zovoort.

Na Aschenputtel stop ik Duits te lezen en begon ik Tacitus luid te lezen. Om Demosthenes te eren begon ik alle de toespraken met een sterke stem te lezen. Senatus populusque romanus ! Qusque tandem, Catilina, abutere patientia nostra ? Ibant obscuri sola sub nocte per umbras. 

Ik denk, nu dat ik Duits leer, dat Dedieu moet beginnen de word Syllabus te declineren. Geef me eens de Syllabum. We moeten de pagina honderd en twintig des syllaborum nemen. Zonder dat ben je geen echte romane, en Diane is beter dan je.

Daarna is mijn oom gekomen en ik ben naar thuis gedreven, maar het is voor een andere artikel.
Besluit ? Kijk wat een mooi foto van me met kiezelstenen in mijn mond, aan het beoefenen.

Peuples européens, si vous votez pour moi ...